Ik heb in de natuur zijn altijd iets magisch gevonden. Al ben ik het als volwassene ook wel een tijdje kwijt geweest.
Als kind groeide ik deels op in de bossen van Ommen. Vanaf mijn 2de hadden mijn ouders een seizoensplek op een natuurcamping waar we tussen april en oktober elk weekend en elke vakantie te vinden waren. Met alleen een mini tvtje waar je nog naartoe moest lopen om een knop in te drukken voor een andere zender (lees: geen afstandsbediening :)), was er natuurlijk weinig aandacht voor een scherm. Des te meer voor het bos achter onze caravan. Hier kon je volop hutten bouwen, knikkerbanen en racebanen bouwen. En dat alles op blote voeten.
Teken bestonden er in mijn beleving toen nog niet. Grote rode stekende mieren overigens wel...
Er was een vast groepje kinderen en ouders net als wij. En als er in de vakanties nieuwe mensen kwamen en spijkers in de bomen sloegen voor een hut, dan gingen wij de bomen 'redden'. Ik kon wel huilen om die acties. Ik kan me ook nog een keer herinneren dat we met ouders zo'n hut afbraken en de balken en spijkers terugbrachten naar het gezin dat het gebouwd had. Als statement🙈
Op de middelbare school had ik een vriendinnetje met wie ik in de lente op blote voeten ging rondlopen door de wijk. Eelt kweken noemden we dat. Omdat het zo lekker was om op blote voeten te lopen.
Ik ben dat altijd graag blijven doen, alleen nam mijn bewustzijn hierover af. Het was voor mij zo gewoon om zo snel mogelijk mijn schoenen uit te doen. Soms ook onder het mom van 'geen vuil naar binnen lopen'.
Een tijd lang daarna is het wandelen buiten of in het bos een bezigheid geweest van meters maken. Van in beweging zijn. Want dat is goed voor je.
Pas toen de kinderen werden geboren en mijn dochter vanaf dat ze kon zitten elke boom wilde aanraken (aai!) en alle wandelingen daardoor enorm vertraagden heb ik opnieuw de magie van het bos leren voelen, zien en ervaren.
En nu ben ik hier. Met mijn nu 40 jaar loop ik als het kan weer bewust op blote voeten, ook in het bos. Maar net zo graag in de achtertuin, op straat, op mijn werk in de gangen van kantoor. Laat ik me verwonderen door alle geuren, kleuren en beelden om me heen.
Neem ik de magie van de natuur in me op. En vind ik er de stilte en rust die ik soms zo nodig heb.
Reactie plaatsen
Reacties